Preventie
De moderne geneeskunde begint meer en meer een preventieve geneeskunde te worden. Ook inzake borstkanker is hier de laatste jaren, met de ontdekking van het BRCA-gen, een shift gekomen naar preventie. Ondertussen zijn meerdere genen ontdekt alsook meerdere risicofactoren beschreven. Afhankelijk van beide kan een gepersonaliseerde screeningsstrategie gekozen worden. Het is daarom belangrijk om deze risico- en genetische factoren te begrijpen.
Diagnose
Ik kreeg de diagnose kanker... Deze website is een portaal die u en uw naasten zal helpen om persoonlijke informatie en antwoorden te vinden voor uw probleem.
Deze website moet een houvast en steun zijn voor patiënten op weg naar herstel en een beter leven.
Het "Diagnose" gedeelte van onze website is opgesteld in twee belangrijke delen. Ten eerste zorgen we in "Anatomie en Fysiologie" voor een basiskennis van de borst. In het tweede deel "Tumoren en aandoeningen" gaan we dieper in op alles wat met aandoeningen van de borst te maken heeft.
Verder wensen wij vrouwen te informeren die zich afvragen of zij wel een borstprobleem hebben, maar daarvoor nog niet onmiddellijk hun arts willen consulteren. Kennis en informatie kunnen dikwijls een onmiddellijke geruststelling betekenen indien de vrouw zelf in staat is het probleem te onderkennen en inziet dat hier geen specifieke behandeling voor noodzakelijk is. Anderzijds trachten we ook vrouwen te informeren bij wie wel degelijk een ernstig borstprobleem is vastgesteld, zoals bijvoorbeeld een kwaadaardige aandoening, en die goed voorbereid naar hun arts willen stappen.
Behandeling
Bij de behandeling van een borstkanker hoort meteen ook een keuze gemaakt te worden rondom de reconstructie. Er is geen fundamenteler doel van onze Stichting dan deze awareness bij de patiënten en oncologische chirurgen te brengen. Door vooraf een geïnformeerde beslissing te nemen, blazen we geen bruggen op voor een latere reconstructie zonder hierbij het oncologische aspect uit het oog te verliezen. Uiteraard primeert de overleving en zal de beslissing van de oncologische chirurg altijd voorgaan.
Op de pagina "Beslissen" staat alle informatie die u kan verwachten tijdens een eerste consultatie alvorens u de tumor laat verwijderen. Deze pagina is zeer uitgebreid en uw plastisch chirurg zal enkel die informatie vermelden die voor uw persoonlijke situatie toepasbaar is.
"Verwijderen van de tumor" vertelt het verhaal van de operatie zelf. Dit is de belangrijkste operatie want een goede wegname van de tumor is en blijft het belangrijkste. We leiden u door de verschillende vormen van wegname. Deze beslissing wordt vaak voor u genomen door een multidisciplinair team van oncologen, radiologen, pathologen, radiotherapeuten, borstverpleegkundigen, gynaecologen, oncologische chirurgen en plastische chirurgen.
In het deel "Borstreconstructie" staat alle informatie en illustratie van de verschillende soorten reconstructie met bijhorende stappen.
Revalidatie
Wie behandeld is voor kanker heeft vaak een lange periode nodig om te herstellen.
Kanker is een ingrijpende ziekte met een zware behandeling. Vaak kampen mensen nadien met psychosociale en/of lichamelijke problemen zoals stress, angst, extreme vermoeidheid, pijnlijke gewrichten, een verminderde conditie, lymfoedeem… Dit kan een grote invloed hebben op het algemeen welzijn.
Er zijn revalidatieprogramma’s die worden aangeboden door de meeste ziekenhuizen. We behandelen hier een aantal grote thema’s.
Quality of life
De levenskwaliteit is een belangrijke factor bij het omgaan met borstkanker. Daarom is het belangrijk om coping-mechanismen te vinden die werken, en die zullen van patiënt tot patiënt verschillen. Voor sommigen kan dat zijn: plezier vinden in activiteiten die zij voor de diagnose deden, tijd nemen om te genieten, vrijwilligerswerk doen, lichaamsbeweging... Van het grootste belang is dat studies hebben aangetoond dat het accepteren van de ziekte als een deel van iemands leven een sleutel is tot effectieve verwerking, evenals het focussen op mentale kracht om de patiënt in staat te stellen verder te gaan met het leven. In dit gedeelte behandelen we enkele onderwerpen die patiënten tijdens en na de behandeling ervaren en geven we informatie om deze aan te pakken.
Blog 10 Pia Naber / Mylene van Irsel - Verdieping || steen || coping
23 June 2025 in NieuwsVerdieping || steen || coping
Blog Mylene van Irsel - 10/06/2025
Helen Dowling Instituut, centrum voor psycho-oncologie
Naam: Pia Naber
Datum aanmelding: 05-01-2023
Aanmeldreden: Angst en levensvragen na doormaken van borstkanker
In behandeling bij: Mylene van Irsel, gezondheidszorgpsycholoog
Verdieping
Inmiddels hebben we een samenwerkingsrelatie opgebouwd waarvan ik het gevoel heb, en als ik het goed inschat dan geldt dat ook voor Pia, dat er voldoende vertrouwen en veiligheid is om tot verdieping te komen.
We dalen verder af naar waar kanker haar zoal geraakt heeft. Dat is een pijnlijke weg die niet overgeslagen kan worden. Pia vindt woorden voor haar kwetsbaarheid. Ze kan steeds beter terugkijken naar de momenten die ze als traumatisch heeft ervaren. Ze herkent haar angst beter en vindt de eerste handvatten om daar mee om te gaan. Ze wordt zich bewust van haar manieren van reageren op stress. Ze wordt wat meer open naar de mensen om haar heen. Dit alles maakt haar verdrietiger en rustiger.
Parallel daaraan pakt ze een deel van haar werk op. Ze is blij dat haar wereld groter wordt alhoewel ze heel graag de aandacht voor en in nabijheid van haar gezin behoudt. Ze heeft fysiotherapie en gaat sporten. Ze maakt meer sociale afspraken. Ze ontdekt dat ze niet alles even goed kan als voor haar diagnose. En ook niet alles meer even graag wíl als voor haar diagnose; er beginnen zingevingsvragen aan de horizon te verschijnen.
Steen
Maar dan is er iets met haar schildklier. Een klein plekje, een biopt, een score die ‘niet direct verontrustend is maar waar wel iets mee moet’. Er wordt een operatie gepland. De chirurg maakt zich niet echt zorgen. Echter de steen die hij in het water gooit, maakt veel grotere kringen dan je zou vermoeden.
De situatie slingert Pia terug in talloze herinneringen, gedachten en gevoelens uit de borstkankerperiode. Het maakt haar heel erg onzeker; ‘wat als het toch weer kanker is, wat als ik mijn stem kwijt raak, wat als Jan weer voor me moet zorgen, wat als ik nog zo’n traject niet aankan?’. En boos; ‘waarom nu, waarom dit, ik was net zo lekker bezig met alles op te bouwen’. Het liefst gooit ze de steen die op haar maag ligt door een ziekenhuisraam naar binnen, vermoed ik. Met andere woorden; het roept haar overlevingsmodus weer op.
Ik merk dat aan verschillende dingen.
Ze loopt harder tijdens onze wandelingen;
Ze is drukker, en haar inbreng is weer meer een voorstelling;
Het hoeft wat haar betreft niet over gevoelens te gaan;
Ze gaat de aanloop naar de operatie uiterst proactief ‘ te lijf’, niet alleen is ze bezig om in topconditie te komen, ze regisseert hoe de ziekenhuisopname dient te verlopen;
Ze is prikkelbaar;
Ze slaapt slechter;
Ze deelt de nodige lakens uit, met één daarvan wordt binnenkort een ziekenhuisbed opgedekt waar ze zelf in zal liggen. Tweede akte. Andere aard. Zelfde onzekere gevoel.
Coping
De manieren waarop wij mensen hebben leren omgaan met moeilijkheden, wordt ‘coping’ genoemd. Copingsstrategieën zijn bijvoorbeeld het actief aanpakken van een probleem, afleiding zoeken, schouders eronder en doorgaan, vermijding, piekeren, verdoving, afreageren, je terugtrekken, alles alleen oplossen, hulp vragen, je in beslag laten nemen, sporten, ontspannen, fijne dingen doen, praten met dierbaren.
Copingsstrategieën worden actief als er een te ervaren moeilijkheid of dreiging is.
De ene strategie is constructiever dan de andere.
Sommige strategieën zijn op de korte termijn superhandig maar op langere termijn juist niet. En het maakt natuurlijk nogal uit wat de moeilijkheid betreft.
Pia is terug in haar handelingsgerichte coping. En ik doe met haar mee (die verdieping pakken we wel weer op als de tijd rijp is) maar net niet helemaal.
Dat betekent dat ik losjes aan haar voorleg of ze misschien aan de fanatieke kant is met haar voorbereiding. Dat het me opvalt dat ze deze weken haar auto steeds net te laat veel te scheef inparkeert en eruit springt alsof we gaan hardlopen. Dat het misschien behulpzaam is om te voelen wat deze tegenslag met haar doet. Bijvoorbeeld door haar grip een beetje te versoepelen. Of met iemand delen hoe eng dit is. Of die steen toch te gooien.
Want laten we wel wezen; het is een mega slechte timing.
Mylène
Nieuwsbrief
