Preventie
De moderne geneeskunde begint meer en meer een preventieve geneeskunde te worden. Ook inzake borstkanker is hier de laatste jaren, met de ontdekking van het BRCA-gen, een shift gekomen naar preventie. Ondertussen zijn meerdere genen ontdekt alsook meerdere risicofactoren beschreven. Afhankelijk van beide kan een gepersonaliseerde screeningsstrategie gekozen worden. Het is daarom belangrijk om deze risico- en genetische factoren te begrijpen.
Diagnose
Ik kreeg de diagnose kanker... Deze website is een portaal die u en uw naasten zal helpen om persoonlijke informatie en antwoorden te vinden voor uw probleem.
Deze website moet een houvast en steun zijn voor patiënten op weg naar herstel en een beter leven.
Het "Diagnose" gedeelte van onze website is opgesteld in twee belangrijke delen. Ten eerste zorgen we in "Anatomie en Fysiologie" voor een basiskennis van de borst. In het tweede deel "Tumoren en aandoeningen" gaan we dieper in op alles wat met aandoeningen van de borst te maken heeft.
Verder wensen wij vrouwen te informeren die zich afvragen of zij wel een borstprobleem hebben, maar daarvoor nog niet onmiddellijk hun arts willen consulteren. Kennis en informatie kunnen dikwijls een onmiddellijke geruststelling betekenen indien de vrouw zelf in staat is het probleem te onderkennen en inziet dat hier geen specifieke behandeling voor noodzakelijk is. Anderzijds trachten we ook vrouwen te informeren bij wie wel degelijk een ernstig borstprobleem is vastgesteld, zoals bijvoorbeeld een kwaadaardige aandoening, en die goed voorbereid naar hun arts willen stappen.
Behandeling
Bij de behandeling van een borstkanker hoort meteen ook een keuze gemaakt te worden rondom de reconstructie. Er is geen fundamenteler doel van onze Stichting dan deze awareness bij de patiënten en oncologische chirurgen te brengen. Door vooraf een geïnformeerde beslissing te nemen, blazen we geen bruggen op voor een latere reconstructie zonder hierbij het oncologische aspect uit het oog te verliezen. Uiteraard primeert de overleving en zal de beslissing van de oncologische chirurg altijd voorgaan.
Op de pagina "Beslissen" staat alle informatie die u kan verwachten tijdens een eerste consultatie alvorens u de tumor laat verwijderen. Deze pagina is zeer uitgebreid en uw plastisch chirurg zal enkel die informatie vermelden die voor uw persoonlijke situatie toepasbaar is.
"Verwijderen van de tumor" vertelt het verhaal van de operatie zelf. Dit is de belangrijkste operatie want een goede wegname van de tumor is en blijft het belangrijkste. We leiden u door de verschillende vormen van wegname. Deze beslissing wordt vaak voor u genomen door een multidisciplinair team van oncologen, radiologen, pathologen, radiotherapeuten, borstverpleegkundigen, gynaecologen, oncologische chirurgen en plastische chirurgen.
In het deel "Borstreconstructie" staat alle informatie en illustratie van de verschillende soorten reconstructie met bijhorende stappen.
Revalidatie
Wie behandeld is voor kanker heeft vaak een lange periode nodig om te herstellen.
Kanker is een ingrijpende ziekte met een zware behandeling. Vaak kampen mensen nadien met psychosociale en/of lichamelijke problemen zoals stress, angst, extreme vermoeidheid, pijnlijke gewrichten, een verminderde conditie, lymfoedeem… Dit kan een grote invloed hebben op het algemeen welzijn.
Er zijn revalidatieprogramma’s die worden aangeboden door de meeste ziekenhuizen. We behandelen hier een aantal grote thema’s.
Quality of life
De levenskwaliteit is een belangrijke factor bij het omgaan met borstkanker. Daarom is het belangrijk om coping-mechanismen te vinden die werken, en die zullen van patiënt tot patiënt verschillen. Voor sommigen kan dat zijn: plezier vinden in activiteiten die zij voor de diagnose deden, tijd nemen om te genieten, vrijwilligerswerk doen, lichaamsbeweging... Van het grootste belang is dat studies hebben aangetoond dat het accepteren van de ziekte als een deel van iemands leven een sleutel is tot effectieve verwerking, evenals het focussen op mentale kracht om de patiënt in staat te stellen verder te gaan met het leven. In dit gedeelte behandelen we enkele onderwerpen die patiënten tijdens en na de behandeling ervaren en geven we informatie om deze aan te pakken.
Blog 8 Pia Naber / Mylene van Irsel - Trauma
13 May 2025 in NieuwsTrauma en het lijf | de dood
Blog Mylene van Irsel - 13/05/2025
Helen Dowling Instituut, centrum voor psycho-oncologie
Naam: Pia Naber
Datum aanmelding: 05-01-2023
Aanmeldreden: Angst en levensvragen na doormaken van borstkanker
In behandeling bij: Mylene van Irsel, gezondheidszorgpsycholoog
Vertrokken
We hebben in onze vorige sessie stilgestaan bij het eerste deel van haar ziekteverhaal.
Om bij de traagheid te komen die ik eraan wil geven, stel ik allerlei vragen over welke details ze zich herinnert, wat ze gezegd heeft, hoe ze zich voelde, wat Jan zo veilig maakte, hoe ze naar huis zijn gegaan, wat ze de kinderen gezegd hebben.
En met regelmaat vraag ik haar om langzamer te lopen, te praten, te bewegen of op haar ademhaling te letten. Niet omdat ik vind dat ze iets niet goed doet, maar omdat ik weet dat een verwerkingsproces dat nodig heeft. Dit zeg ik soms tegen een cliënt maar ook tegen mezelf. Het voelt namelijk een beetje onaardig om het tempo van een ander te bepalen.
Het eerste deel van haar verhaal eindigt ze met:
‘Op die onderzoekstafel ben ik vertrokken uit mijn lijf. En ik weet eerlijk gezegd niet zeker of ik al teruggekomen ben.’
De dood
Angst na kanker kan zich op verschillende gebieden richten; angst dat het terugkomt, voor lichamelijke klachten, pijn, medische trajecten, voor achteruitgang, afhankelijkheid, voor ziekte en lijden bij dierbaren, om afscheid te moeten nemen van het leven, angst om werk of studie niet meer aan te kunnen, voor eenzaamheid, voor de dood.
Die laatste lijkt met veel andere angsten verweven ze zijn. Sterker nog; vaak wordt gezegd dat angst altijd de dood betreft. Als je dat aan het stress systeem zou vragen, zou die dat beamen.
Pia worstelt met het uitvinden van de 2.0 versie van zichzelf.
Waar ze vroeger creatief denkend voorwaarts ging en multi-taskend alles aan elkaar knoopte tot ze overzicht had, lukt dat nu niet meer.
Ze heeft minder energie te besteden. Meer last van lichamelijke ‘dingetjes’. Ze is chaotischer in haar hoofd (een gesprek met Pia stroomlijnen is een uitdaging, niet in de laatste plaats omdat ik ook niet heel gestructureerd ben).
Ze begint te merken dat ze niet op de oude voet verder kan. En iets in haar wil dat ook niet meer. Ze vraagt zich af wat echt belangrijk voor haar is. En wie. De performer in haar voert gesprekken met de zingever om tot een soort samenwerking te komen.
Daarnaast is ze bang. Zoals gezegd is de kans aanwezig dat die angst de dood betreft.
Zingeving en angst
Ik besluit de zingevingsvragen en haar angst aan elkaar te knopen.
Alhoewel het vrij ongebruikelijk is zo vroeg in een therapieproces, vraag ik haar hoe het zou zijn om de dood dichterbij te halen. Wat als ze nog weinig tijd zou hebben. Wat zou haar bang maken, wat zou dan wezenlijk voor haar zijn? Ze voelt meteen wat ik bedoel en daarmee komen de emoties. Ze wil niet dood want ze bruist van de plannen, ze wil niet dat Jan en de kinderen iets overkomt. Geen prematuur afscheid van elkaar en van het leven. Maar de regisseur in haar, en in ons allemaal, staat wat dit betreft met lege handen. Dat durven voelen, is even ontluisterend als waardevol. Ze doet het; ze houdt haar pas in, huilt en laat het gebeuren.
Zo’n moment dat alles wat ik in mijn hart bij me heb, naar haar uitgaat.
Want ik geef het je te doen. Haar en alle mensen die dit meemaken.
Ik weet niet eens of ik het zelf zou kunnen.
Ode aan de tederheid.
Mylène